Zaterdag 6 oktober - Franconia Notch SP

We staan vandaag vroeg op. De weersvooruitzichten zijn namelijk niet goed vandaag. Er wordt een daling van de temperatuur verwacht en niet zo'n klein beetje ook. 's Middags zal het vijftien graden Fahrenheit kouder zijn dan 's morgens. Zelfs de Amerikanen vinden dat vrij bijzonder. En alsof dat niet genoeg is zal de omslag tussen warm en koud weer ook nog eens voorafgegaan worden door regen. Zijn we mooi klaar mee. De jassen gaan dus mee.

Bovendien kunnen we door vroeg op te staan de drukte bij de Flume Gorge voor zijn. Het is namelijk dit weekend Columbus Day Weekend en er wordt dan ook een grote drukte in de omgeving hier voorspeld van Amerikanen die de fall foliage komen bekijken.

Om acht uur - eerder gaat de ontbijtzaal niet open - lopen we de ontbijtzaal in voor ons continental breakfast. We roosteren wat boterhammen en laten de bagels e.d. liggen.

 

Voordat we op pad gaan, kopen we alvast twee kaartjes voor de Gorge bij het hotel. Bij het inchecken vertelde de man van het hotel dat hij kaartjes met korting kon aanbieden. De normale prijs was 14 dollar, maar hij kon ze voor 13 dollar aanbieden. Nadat we dus mooi een hele dollar p.p. verdiend hebben, gaan we op pad.

Als we om negen uur bij de gorge aankomen, is het Visitor Center net open gegaan. De drukte blijkt op dit tijdstip mee te vallen en we kunnen de auto zo ongeveer voor de deur parkeren. Je kan het eerste deel van de tocht naar de gorge met een shuttlebusje doen, maar wij gaan lopend.

De eerste "attractie" die we zien is een overdekte brug. Het is een mooie rode brug en ook deze wordt weer van alle kanten gefotografeerd.

De tweede attractie die we tegenkomen is de gorge zelf. Door de nauwe kloof tussen de rotsen stroomt het water krachtig naar beneden. Het heeft wel wat weg van Watkins Glen - we zijn ondertussen al behoorlijk deskundig op het gebied van watervallen.

Bovenaan de gorge worden we verwelkomd door attractie nummer drie: een hongerig eekhoorntje. We geven hem uiteraard niets en hij moet noodgedwongen zijn eigen eten bij elkaar scharrelen. Het is wel een schatje.

Na een vrij lange wandeling door het bos komen we bij attractie nummer vier aan: een covered bridge boven een waterval. Het is heel speciale, coverde bridge, namelijk eentje voor voetgangers. Ook deze komt uiteraard uitgebreid op de foto's.

Als we weer terug bij het Visitor Center zijn, blijkt het daar druk te zijn. Bij een kopje koffie eten we in de lunchroom de rest van onze Amish-pie op. Hij is erg lekker, waarom hebben we er niet meer van gekocht. Daarna kijken we in het Visitor Centor nog even naar het tragische lot van de 'Old Man of the Mountain'. Dat was een rots die wel wat op een oude man leek. Maar ja, oude mannen vallen op een gegeven moment om en dat gebeurde zo'n tien jaar geleden ook met deze krasse knar. De rots viel omlaag. Dat was het einde van de old man of the mountain. De Amerikanen beschouwden dat als een ramp van ongekende orde en de gouveneur van de staat stelde zelfs een "Old Man of the Mountain Task Force" in "to formulate an offcial response". Gelukkig hebben ze de foto's nog en ook een postzegel met de Old man. (en wij een foto van de postzegel).

Niet alleen binnen het Visitor Center is het druk, buiten ook. De parkeerplaats staat nu helemaal vol en er staan ook de nodige auto's kris kras door elkaar in de berm geparkeerd. Niet alleen de voorspelde drukte blijkt uit te komen,maar helaas ook de voorspelde weersomslag. Het gaat regenen. Goed dat we de gorge nog hebben kunnen doen toen het droog was, maar nu wordt het tijd voor wat overdekte dingen.

Op het moment dat het ophoudt met zachtjes regenen - het regent nu hard - staan we net op een ander deel van het Franconia Notch statepark. Daar bevindt zich een ski-museum. Van te voren had ik niet bedacht om tijdens deze vakantie een ski-museum te gaan bekijken maar gezien het weer lijkt me dat nu een heel goed idee. Het is een heel klein schattig museum met oude ski's,oude ski-kleding, een oude dame als beheerster van het museum en verder wat achtergrond over de onwikkeling van het skiën in Amerika. Hoogtepunt volgens de dame die toezicht houdt, zijn de tentoongestelde medailles die Bode Millar - een Amerikaan die hier vlakbij is geboren en hier heeft leren skiën - tijdens de Olympische Spelen heeft gewonnen, plus een gescheurd skipak dat hij tijdens zijn jeugd heeft gedragen. Het spreekt ons niet zo aan. Martin heeft meer belangstelling voor de foto van Miss Bikini 1950 op ski's, maar daar wordt hij ook niet echt warm van. Dat kan ook komen doordat de temperatuur buiten nu inderdaad merkbaar aan het dalen is.

Omdat het blijft regenen - overduidelijk een puntje voor 'slecht weer'  - gaan we op zoek naar nog een overdekte 'attractie". We kiezen ervoor om naar Bretton Woods te rijden. Daar bevindt zich het beroemde Mount Washington hotel. Het hotel is eigenlijk ook een attractie; we zijn niet de enigen die er een kijkje komen nemen. Het is er druk.

Martin en ik hebben onenigheid over wat hier nu heeft plaatsgevonden; volgens mij is hier de gouden standaard vastgesteld, volgens Martin is hier het IMF opgericht en hij roept triomfantelijk dat hij gelijk heeft als we een bordje over de IMF-oprichting bij de Gold Room zien hangen. Dit is de kamer waar het verdrag is getekend.

(Later google ik nog eens, en zie dat ik ook gelijk had; de gouden standaard werd tegelijkertijd met de oprichting van het IMF in dit hotel vastgesteld.)

Als we weer buiten zijn, blijkt het nog steeds hard te regenen.

We rijden wat door de omgeving. We komen door plaatsjes als Bethlehem  - klein, net genoeg ruimte voor een stal - en Littleton - een plaatsje met heel veel herbergen. In Bath zien we weer een covered bridge. Ze beginnen hoe langer hoe meer op elkaar te lijken maar ook deze toch maar weer even op de foto gezet.

Inmiddels is het zowaar weer droog geworden en we besluiten om nog wat in de omgeving te rijden. Onderweg zien we weer de mooiste kleuren

Als we uitstappen om wat foto's te maken, voelt het koud aan.