Dinsdag 9 oktober. Acadia NP

Vandaag staat een bezoek aan het Acadia NP op het programma. Echt goed voorbereid zijn we niet. We laten ons dus verrassen. En het blijkt een aangename verrassing te zijn. Acadia NP is een prachtig park. Stranden, zee, woeste rotsen, bossen, meren, heuvels en bergen. Nu hebben we ook geluk dat het een prachtige zonnige dag is en dan ziet alles er natuurlijk veel mooier uit.

In het kort even de dingen die we hebben bekeken.

Sand Beach

Een mooi stukje strand, meer om te relaxen dan om te zwemmen. Zelfs in de zomer zal je hier niet veel zwemmers zien. Dat komt door de temperatuur van het zeewater. Veel warmer dan 10 graden Celsius wordt het niet.

Thunder Hole

Bij Thunder Hole kan je spectaculaire foto's maken van de golven die op de kust beuken. Vooral als er sprake is van hoogtij en een woeste zee.

Bij Thunder Hole bevindt zich een soort inhammetje in de rots. Als een golf zich in deze opening stort en en het water er daarna weer uitgeperst wordt, dan gaat dit gepaard met een luide donderslag, vandaar de naam Thunder Hole. Op bovenstaande foto ziet het er heel indrukwekkend uit maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat toen wij er waren de zee kalm was en het tij eb was. De donderslagen klinken dan meer als puffetjes en de woeste golven kan je ter plekke dan alleen maar op een ansichtkaart zien. Zie hieronder hoe het plekje van de woeste golf er uitzag toen wij er waren.

Gorham Mountain Trail

Na ons klimavontuur van gisteren is dit een appeltje - eitje voor ons. Het is een niet al te moeilijke trail. Het enige waar je onderweg op moet letten is dat je de stapeltjes stenen moet blijven volgen die telkens de trail aangeven. Onderweg en boven heb je mooie uitzichten en de herfstkleuren maken de vergezichten nog mooier. Als je boven bent, dan kan je de berg eventueel ook van de andere kant afdalen. De trail gaat namelijk verder. Wijs geworden door onze ervaringen van gisteren - ja, ja, we leren wel wat -  vragen we aan een dame die er als professioneel wandelaar uitziet of dat verstandig is. Ze vraagt of we een kaart hebben. Jazeker, in de auto. "Not a good place for a map" zegt ze. Zelf heeft ze een heel gedetailleerde wandelkaart bij zich. Ze laat zien dat de doorgaande trail goed loopbaar is. Echter als je beneden bent, dan moet je wel een eindje langs de weg teruglopen naar de auto. We kiezen er daarom voor om terug dezelfde route als heen te lopen.

Jordan Pond

De grootste uitdaging bij het lopen van de trail om dit meer heen is het vinden van een parkeerplaats. De trail begint namelijk bij het enige restaurant in dit deel van het park en het is er dan ook razend druk. We hebben geluk. Op de overflow-parkeerplaats is het laatste vrije plekje voor ons.

Tip: rij zeker tussen de middag niet linksaf de gewone parkeerplaats bij het restaurant op - dat levert alleen maar een rondje file rijden op de parkeerplaats op - maar rij rechtstreeks door naar de overflowparkeerplaats.

We lopen een rondje om het meer. We doen dit tegen de wijzers van de klok in. Het eerste deel lopen we over een mooi wandelpad. Het tweede deel loop je vooral over een boardwalk en tussen wat boulders door. Dat deel is wat minder. 

Hier is een bever aan het werk

Het pad op de heenweg

Het bruggetje op de trail. Dit ligt ongeveer halverwege.

Deze boardwalk gaat maar eindeloos door.

Deze twee bergen deden Martin ergens aan denken.

Cadillac Mountain

Het is niet moeilijk om boven op deze berg te geraken. Je kan er namelijk gewoon over een verharde weg met de auto heen rijden. Bovenop kan je bij helder weer kilometers ver kijken. Je kan er een klein rondje lopen. Ze noemen het een trail maar dat is zwaar overdreven. Het is gewoon een verhard wandelpad van hooguit 300 meter. Van dit soort trails lusten wij er wel tien. De uitzichten zijn fraai.

Het witte ding op de foto is een groot cruiseschip dat voor anker ligt bij Bar Harbor.

Al met al is een bezoek Acadia NP zeer aan te raden. Dat doen dan ook veel mensen wat tot gevolg heeft dat het er wel eens druk kan zijn. Plan daarom je bezoek bij voorkeur niet in het weekend. Wij zaten er op een dinsdag en toen viel het - met uitzondering van het restaurant bij Jordan Pond - wel mee. Bij het restaurant was er een wachtrij van 35 minuten toen wij er waren. Daar hadden we geen geduld voor. We hebben daarom de beroemde popovers (een Amerikaanse versie van Yorkshire pudding) gemist.