dinsdag 2 oktober 2012

Maandag 1 oktober: Maandag wasdag - Amish en Covered Bridges

Als we opstaan is het mooi weer. Dat is mooi omdat we vandaag het Amish gebied en wat covered bridges willen bekijken. Vlak voordat we weggingen gaf de tiendaagse weersvoorspellingen van de tien dagen negen dagen regen aan - hadden wij weer - , maar in de praktijk blijkt het allemaal reuze mee te vallen.

De rekening voor de kamer is al onder de deur geschoven. Omdat we maar voor één nacht gereserveerd hadden - dit voor het geval het slecht weer zou zijn; dan zouden we hier niet blijven maar verder trekken -  gaan we eerst naar de balie om onze kamer te verlengen. Ons kamertype is echter niet beschikbaar want er komt een bus met toeristen aan, maar voor tien dollars meer krijgen we een grotere kamer. Het is de beste prijs die ze ons kan geven, de zogenaamde walk-in rate. We kunnen er gelijk al in en we verhuizen naar de andere kant van dit Best Western motel.  Hoewel, motel is een totaal verkeerd woord. Het is een groot resort met heel veel kamers, luxe suites, een soort balzaal die als presentatiezaal gebruikt kan worden, een binnen- en buitenbad en allerlei sportfaciliteiten, zowel binnen als buiten, waaronder een putting green met een stuk of tien gaten er in om te oefenen. In het motel - herstel resort - hangt een lijstje met namen van beroemde gasten die er gelogeerd hebben, waaronder popsterren zoals Bruce Springsteen, enkele filmsterren en politici - Ronald Reagean zie ik er ook tussen staan. Er is nog ruimte op het lijstje voor Martin & Marianne.




Als we ontbeten hebben gaan we op weg. Als eerste gaan we naar de Amish Farm & House. Hier kun je een rondleiding krijgen door een vroeger door Amish bewoond huis c.q. boerderij. De Martin Martin leidt ons eerst weer te ver, maar nu komt hij er wat eerder achter dan gisteren en belanden we deze keer niet in het paradijs (lees het plaatsje Paradise). Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald en al spoedig bereiken we het juiste adres.

We moeten bijna driekwartier wachten voor er een tour begint, en in die tijd kunnen we buiten de self guided tour doen. Hier zie je de schuren, zoals de tabakschuur, een schooltje, een oven, etc.

Farmhouse


Tabaksbladeren die te drogen hangen



Na een tijdje zijn we buiten wel uitgekeken. Het is een soort combinatie van een Open Lucht Museum en een kinderboerderij. Gelukkig worden we op dat moment opgeroepen voor de rondleiding in het huis. Een dame op leeftijd vertelt over de geschiedenis en de levenswijze van de Amish. Ze heeft wel wat leuke wetenswaardigheden  - zo kan je zien of een Amish-man getrouwd is of niet. Hij laat dan namelijk zijn baard staan; snorren hebben ze overigens niet, dat vinden ze militaristisch. Meisjes dragen een soort witte overgooier als ze nog vrijgezel zijn. Als een jongen 16 jaar oud wordt, dan krijgt hij zijn eigen karretje. Dat vinden ze heel fijn want dan hoeven ze op zondag naar de kerkdienst niet direct meer met hun ouders mee naar huis. Zo'n karretje kost ongeveer 3000 à 6000 dollar; de paarden zijn ex-racepaarden die ze op veilingen kopen. De prijs daarvan varieert  tussen de 2000 en 5000 dollar. Het zijn geen goedkope karretjes. Ander weetje dat ze vertelt is dat de Amish geen stroom gebruiken maar dat ze wel koelkasten op gas en apparatuur op batterijen hebben. Dat mag dan weer wel. Ook zetten ze hun geld op de bank en hebben ze bijvoorbeeld grote boerderijen, waarmee ze hun geld verdienen. De dame weet een hoop wetenswaardigheden te vertellen, maar ze is wel wat traag. Uiteindelijk is ze wel een uur bezig. Het had ook wel in een half uurtje gekund, maar goed, nu weten we wel precies welke kleding de Amish bij welke gelegenheid dragen en op welke leeftijd.

Na de rondleiding gaan we wat rondrijden in het gebied. We verlaten de hoofdwegen en nemen wat willekeurige zijwegen. We zien veel grote boederijen. Het is maandag wasdag, want haast overal zien we was hangen.





Ook zien we de nodige karretjes rijden. Ze rijden meestal helemaal aan de zijkant van de weg. De rode achterlichten van de karretjes werken op batterijen.



Meestal zijn het gesloten karretjes. Eén keer zien we een hele familie in een half open karretje rijden. De kinderen zitten in hun traditionele kledij achterin lachend  naar buiten te kijken. Als we door het boerenland rijden, zien we in de verte een man die met hulp van drie paarden het land aan het bewerken is. Het hoort eigenlijk niet, maar met behulp van de zoomlens toch maar even dit tafereel vastgelegd.


Als het lunchtijd is gaan we naar Intercourse -  dat plaatsje heet nu eenmaal zo. Daar heb je het Kitchen Kettle Village. Dat is een verzameling van allemaal kleine supertoeristische winkeltjes - eigenlijk is het vreselijk -  met ook een winkel, waar ze allerlei soorten jam en andere lekkernijen verkopen, waaronder de beroemde wet bottom shoo fly pie. Het mooie is; je kan die lekkernijen allemaal proeven. Van die gelegenheid maken we dan ook ruimschoots gebruik.



Na deze "lunch" - we kopen ook nog een pie - gaan we op zoek naar covered bridges. De Martin Martin had een heel bestand opgeslagen met lokaties - dat wil zeggen hij heeft een enorme hoeveelheid A4-tjes bij zich met routebeschrijvingen waar hij echter absoluut niet uitkomt, maar gelukkig hebben we ook een kaartje uit het hotel meegenomen met daarop allerlei toeristische dingen zoals hotels en restaurants. Opeens vraagt de Martin Martin of die bruggetjes op de plattegrond soms een betekenis hebben. Ja, die hebben een betekenis, dat wil zeggen dat er op die plaats een covered bridge is. Dat maakt het zoeken een stuk makkelijker. De Martin Martin leidt ons na die ontdekking dan ook feilloos naar de eerste brug. Die blijkt in reparatie te zijn. Nog wel even een foto gemaakt.



Als we over een binnenweggetje naar de volgende brug rijden, zegt de Martin Martin dat dit een tolweg is.  Er staat een $ -tekentje bij. Wat, hier een tolweg? De Martin Martin kijkt nog eens naar de legenda van de kaart. Oh nee, zegt hij, dat $-tekentje betekent dat er een ATM is. Zucht. Maar goed, nu de Martin Martin het systeem door heeft, leidt hij ons feilloos van de ene brug naar de andere brug. Uiteindelijk bekijken we er zeven. Twee daarvan waren in reparatie, eentje was buitengebruik gesteld en vier waren nog in bedrijf. Leuk om ze te zien, ze zijn ook fotogeniek, maar bij de zevende hadden we wel het gevoel dat we genoeg bruggen hadden gezien en reden we daarom terug naar het hotel.





's Avonds eten we bij een Outback Steakhouse. Dat ligt op 300 meter afstand van ons resort, dus dat doen we lopend. Fout, dat hadden we veel beter met de auto kunnen doen. Amerika is helemaal niet op voetgangers ingesteld. Het trottoir houdt opeens op en we moeten door het gras lopen om bij de knop van het stoplicht te kunnen komen.
Na het eten gaan we zwemmen in het binnenbad van het hotel. Ook doen we een mislukte pogingom te wassen. Alle machines blijken in gebruik te zijn, dus dat moet morgenochtend vroeg maar tijdens het ontbijt.

1 opmerking:

  1. Leuke bijzonderheden van de Amish. Jammer dat DomDom steeds slechter begint te werken, Hahaha !! En ja, lopen in de US ? Niet in de steden hoor. Maar gelukkig wel lekker naar de Outback

    BeantwoordenVerwijderen